Sonda SDO (Solar Dynamics Observatory) e NASA-s kapi shpërthimin e fortë diellor, që më 28 mars ndërpreu komunikimet radio për një orë në Azinë Juglindore, Australi dhe Zelandën e Re.
Ngjarja, e cila parashikon mot të ashpër hapësinor në ditët në vijim, u klasifikua si një flakërim i klasit X, më i fuqishmi nga pesë në të cilat klasifikohen këto fenomene: ishte i shtati i këtij lloji në këtë pjesë të parë të vitit, një shenjë e qartë e intensifikimit progresiv të aktivitetit diellor, duke pasur parasysh se shtatë ngjarje të ngjashme kanë ndodhur gjatë gjithë vitit 2022.
Njolla diellore nga e cila e ka origjinën shpërthimi i ditëve të fundit ka prodhuar edhe tre flakë të tjera më modeste. Ekspertët e motit hapësinor nga Met Office në Mbretërinë e Bashkuar vlerësojnë se aktiviteti diellor është i lartë dhe besojnë se ka të ngjarë të ketë më shumë shpërthime në ditët në vijim.
Këto shpërthime të rrezatimit elektromagnetik që udhëtojnë me shpejtësinë e dritës mund të shoqërohen nga shpërthime diellore (Cme), ose emetime të grimcave të ngarkuara nga shtresa më e jashtme e atmosferës diellore, korona.
Ndryshe nga flakët, efektet e të cilave shfaqen brenda pak minutash në Tokë, por zbehen shpejt, shpërthimet kërkojnë ditë për të arritur planetin tonë. Grimcat e ngarkuara mund të depërtojnë në atmosferë dhe të lëshojnë stuhi gjeomagnetike që prodhojnë aurora të bukura, por ato gjithashtu mund të prishin rrjetet e energjisë dhe të dëmtojnë satelitët në orbita.
Në pritje për të kuptuar nëse ky skenar do të realizohet, parashikimet tregojnë një erë të fortë diellore në ditët në vijim, rrjedhat e para të grimcave të ngarkuara tashmë kanë filluar nga dy vrima të mëdha që janë formuar në koronën diellore dhe në ditët në vijim mund të shkaktojnë stuhi gjeomagnetike por me intensitet të dobët.
